Starożytna Persja, Mitologia Irańska...

Aramaiti

Uwielbiam tę mitologie. Własnie moj Nik Aramaiti to imie jednej z bogiń Persji Smile

Głowne Bóstwa:

* Ahura (inaczej: Ahura Mazda, Ormuzd)
* Aryman (inaczej: Angra Mainju)
* Anahita
* Mitra
* Waju
* Zurwan

- Ormuzd lub Ahura Mazda (Pan Mądry, Pan Wszystkowiedzący, staroperski: Ahuramazda, średnioperski: Ohrmazd, Ormuzd, Hormuzd, Ohrmizd) – w zaratusztrianizmie bóg stworzyciel, walczący stale ze Złym Duchem Angra Mainju. W mazdaizmie i zaratusztrianizmie bóstwo najwyższe. Bóg absolutnej mądrości. Stwórca świata i ładu w kosmosie. Jego symbolem jest oczyszczający ogień.

Opowieść o Ormuzdzie i Arymanie [edytuj]

Na początku były dwa duchy: Ormuzd (Ahura Mazda) i Aryman (Angra Mainyu). Ormuzd przebywał w górze, w nieskończonym blasku. Aryman w dole, w mroku nieprzeniknionym. Wszystko co dobre: mądrość, prawość, jasność, piękno – zawarte było w Ormuzdzie, wszystko co złe w Arymanie. I tak było od nieskończoności.

Aż wydarzyło się, że promień blasku przeniknął mrok i Aryman poznał, że nie jest sam, że jest jeszcze coś innego. Przyciągnięty blaskiem podążył w górę i chciał ową jasność pochwycić. Ormuzd jednak przemądry rzucił w niego słowem modlitwy, które odebrało siły władcy ciemności, tak że spadł w przepaść i przebywał tam przez trzy tysiące lat.

Amszaspandowie

Ahura Mazda, pozostając jednością, posiada siedem emanacji, zwanych świetlistymi Istotami, które można też rozumieć jako atrybuty Ahury Mazdy i nazwy cnót, którymi powinien cechować się wyznawca zaratusztrianizmu:

* Spenta Mainju –- Duch Święty, będący "podstawową substancją" Ahury Mazdy;
* Wohu Manah – Dobra Myśl;
* Asza Wahiszta – Najlepsza Prawość;
* Armaiti – Święte Oddanie;
* Chszatra Wairja – Panowanie nad pożądaniem;
* Haurwatat – Zdrowie;
* Ameretat – Długie Życie.

- Aryman lub Ahriman (od staroirańskiego, awestyjskiego Angra Mainju, Angra Mainyu - zły duch, średnioperskie: Ahriman) to bóg ciemności, demonów, otchłani, uosobienie zła, kłamstwa, zniszczenia, pan ciemności i podziemnego świata w mazdaizmie i zoroastryzmie

Jego przeciwieństwem i antagonistą jest Ahura Mazda (Ormuzd). Pod koniec świata ma przez niego zostać pokonany.

- Anahita (آناهیتا, awest. Aredwi Sura Anahita "Wilgotna Jaśniejąca Nietykalna", npers. Nahid) – w dawnej religii irańskiej bogini, później jazata) słodkiej wody i płodności oraz porządku społecznego, zwana też Naną (Piastunką). Imię Anahita wzięła od mitycznej rzeki.
Kult Anahity ropowszechniony był od Armenii po Sogd. Pierwszą świątynię z wizerunkiem Anahity wzniósł achemenidzki władca Artachšathra II (gr. Artakserkses II). Najbardziej znane świątynie Anahity znajdowały się Stachr i Biszapur w Farsie oraz Kangawar niedaleko od Hamadanu, duży ośrodek kultu znajdował się także w Chwarazmie. Jej świętym zwierzęciem jest bóbr (lub/i wydra), a planetą Wenus zwana po persku Nahid. Utożsamia się Anahitę z indyjską Saraswati, babilońską boginią Isztar, syryjską Anat i prawdopodobnie sumeryjską Inaną. Grecy wiązali ją z Afrodytą (jako Anaitis) i z kultem Mitry - tytułowano ją Nietykalną Dziewiczą Matką Pana Mitry.

- Mitra (sankr. mitra - przyjaciel, partner lub porozumienie, przyjaźń) - w mitologii indyjskiej bóg wedyjski z grupy Aditjów, najczęściej wymieniany w tekstach wraz z Waruną. W kręgu cywilizacji perskiej znany był jako Mithra ميترا i z czasem urósł do roli jednego z ważniejszych bóstw zaratusztrianizmu. Główne bóstwo mitraizmu, znane jako Sol Invictus (Słońce Niezwyciężone), Kosmokratos (Władca Kosmosu), utożsamiane z Heliosem. Mimo to Mitra nie jest tożsamy z Sol (Słońcem), pierwotnie nie był też bóstwem solarnym.
Mitra w Persji [edytuj]
W mitologii perskiej Mitra był bogiem słońca i światłości, opiekunem przysiąg i układów, patronem wojowników i władców, bogiem-Słońce zrodzonym ze skały. Przypisuje się Mitrze wiele niezwykłych czynów (m.in. ujarzmienie prabyka). Kult Mitry umocnił się w Persji, gdy religią państwową był zaratusztrianizm, wg którego Mitra jest jedną z głównych emanacji Ahura-Mazdy. W mitraizmie, będącym kombinacją zaratusztrianizmu i kultów hellenistycznych Mitra został zrównany z Ahura-Mazdą, stając się głównym podmiotem kultu.

- Waju ( dewanagari वायुदाब , śr per. Wej, Wat) to bóstwo nieskończonej przestrzeni czczone w starożytności na terenie Persji.
Utożsamiane było z powietrzem, atmosferą i zjawiskami weń zachodzącymi.
Podejrzewa się, że Waju był czczony przez nomadów (w przeciwieństwie do Zurwana kojarzonego z ludami osiadłymi), gdyż wiatr niósł deszcz zraszający pastwiska i zapewniający możliwość wypasu stad.
Przedstawiany jest jako obdarowujący szerokimi pastwiskami, dobrym jedzeniem, życiem. Prawdopodobnie, ze względu na przychylne i nieprzychylne zjawiska atmosferyczne, bóstwo rozszczepiło się na: Wajuramę (Waju dobry), utożsamianego z aspektem obdarowywania (przychylne wiatry) i Wija (Waju zły) utożsamianego z aspektem niszczącym (huragany).
W kręgu cywilizacji indyjskiej Waju jest jednym z bóstw związanych z wiatrem, ojcem Bhimy i Hanumana. Waju jest także jednym z pięciu elementów: ziemia (prythiwi), woda (dźal), ogień (tedźas), wiatr (waju), przestrzeń. Należy także do stróżów świata (lokapala) - opiekuje się północno-zachodnią stroną. W mitologii wedyjskiej często towarzyszy Indrze jako woźnica jego rydwanu.

- Zurwan to bóstwo nieskończonego czasu czczone w starożytności na terenie Persji (okres przedzoroastryjski).
Podejrzewa się, że Zurwan był czczony przez ludy osiadłe (w przeciwieństwie do ludów koczowniczych czczących Waju), gdyż był symbolem przemian zachodzących w przyrodzie (pory roku, fazy Księżyca).
W Persji, za panowania Partów, stał się najwyższym bóstwem religii zwanej zurwanizmem, popularnej przede wszystkim w kręgach intelektualistów. Połączył w sobie dotychczasowy aspekt nieskończonego czasu z aspektem nieskończonej przestrzeni (zob. Waju). Z tego okresu pochodzi mit o narodzinach Ahury i Arymana z łona Zurwana (świadectwo transformacji religii monistycznej w dualistyczną). Zgodnie z tym mitem, Zurwan czuł się samotny w pustym świecie, więc złożył z siebie trwającą wiecznie ofiarę. Gdy trwała ofiara, Zurwan cierpliwie czekał, ale w końcu, po bardzo długim czasie, zwątpił. Wtedy narodziło mu się dwóch synów- Ormuzd miał się narodzić jako owoc ofiary, a Aryman jako owoc zwątpienia.
W zoroastryzmie jest geniuszem czasu podległym Ahurze.

(zaczerpniete z wikipedi)

bm1367

Zatariusztanie wierzą także i utrzymują bardzo mocny kult św. Józefa, a napisała byś coś o tej bogini Aramantii?

Aramaiti

Jak tylko poszperam w swoich zapiskach to napisze, na wikipedi nic wiecej nie znalazlam, a wiecej mialam z pewnej ksiazki Smile