Userzy w realu

Yenna

Jacy jesteśmy kiedy wyłączamy komputer, co się u dzieje w życiu, co robimy, jak się bawimy...

bm1367

Hmm dość ciężkie pytanie Yenna ale odpowiem,

Jestem : Ekscentryczny, kontrowersyjny, zabawy, chyba nikt nigdy ze znajomych nie widział mnie smutnego,

Co robię : dużo czytam, włóczę się cały Boży dzień po mieście po znajomych, chodzę na balety bardzo często, %, = =====, interesuje się wszystkim no prawie Wink

Jak się bawimy - bawię się dobrze i bawię się życiem, nie bawię się uczuciami, może dlatego składane propozycje odrzucam bo nie chcem nikogog ranić, a żeby zaliczyć to bezsensu . Nie toleruje przemocy,

Teraz wy!

Vinga

Jestem: marzycielką, wesołą non stopxD czasem popadam w stan smutku, kiedy coś mnie wkurza lub gdy jestem poirytowana, to muszę się na czymś wyżyć ( najczęściej robie to w takich miejscach gdzie mnie nikt nie widzi i nie słysz bo strasznie przeklinam...)

Co robię: w wakacje przeważnie się nudzę czasem gdzieś wyjeżdżam, a tak to w roku szkolnym niestety uczę się, żeby jak najlepiej wypaść, ale nie jestem typowym kujonem w okularkach ( chociaż noszę!) co wszystkiego się boi i zaraz leci się poskarżyć nauczycielowi... Smile

tak samo jak inni z mojej klasy się wygłupiam i nie raz już dostałam ochrzan no i parę razy "lekko" pobiłam kolegę bo mnie i inne dziewczyny strasznie wkurzał nie wiem czy dojrzewał, czy jak, bo był zawsze agresywny... no i oczywiście czytam jak coś mam ciekawego pod ręką x)

GothicDragon

Paradoks.

Tym słowem najtrafniej określam swoją osobę. W ciągu pięciu minut potrafię złapać doła, by po pierwszej rozmowie z kimś się wygłupiać i cieszyć.

Mrok, noc, księżyc, woda, mocna muzyka- to jest mi najbliższe.
Chciałabym siedzieć na dachu i oglądać z kimś pełnię księżyca...
Zastanawiam się jak to by było gdyby ludzie posiadali skrzydła?
Pewnie przestano by wierzyć w anioły.
Mam sny, które pokazują niedaleką przyszłość.
Trochę intrygantka, po części wredna, ale tego nie okazuję.
Poza tym wszystko w porządku, skoro są osoby które mnie lubią.
Ostatnio im dalej w czas, tym więcej przypomina mi się z dzieciństwa.

Uwielbiam czerń, bo sądzę, że takiego koloru jest moja dusza i z racji tego powinnam lubieć zimę, lecz kocham lato.

Pociąga mnie mrok, księżyc, woda, słucham metalu, rocka itd. a jak tylko słońce ozłoci świat ja maszeruję przez chodniki w rytmie popu,dance lub nawet techno.

Kolejne sprzeczności są w wyrażaniu siebie: nie mówię tego czego myślę, a czasem chciałabym powiedzieć wiele rzeczy.

Martwię się o przyszłość, rozdrapuję rany przeszłości, a gdy nadarza się szczęśliwa chwila staram się jej używać jak najlepiej.

Są takie dni kiedy chcę zostać zupełnie sama ze swoimi myślami, które mnie przerażają, a jednak wychodzę z domu i idę do kogoś, szukam towarzystwa.

Odwiedza mnie muza i wtedy piszę wiersze, a nie potrafię wymyślić niczego na życzenie, jeśli natchnienie mnie opuści piszę marne zdania nawet na polski.

Myślę, że nic nie umiem, piszę sprawdzian i dostaję z niego piątkę.

Sądzę, że wiem wszystko, a po sprawdzeniu na kartce wypisane jest czerwonym długopisem dwa lub trzy.

Jak kogoś obdarzam uczuciem (czyt. przyjaźnią, miłością), to na maksimum ze skłonnościami do pomocy i poświęceń, dla pozostałych jestem neutralna, obojętna, w stosunku do wrogów nakładam maskę fałszywego uśmiechu.

Robię rzeczy za które nikt mi się nie odwdzięczy, a jak sama potrzebuję pomocy nigdy jej nie dostaję.

Poznałam smak bycia jedynaczką, ale od poniedziałku do piątku, tak jest wspaniale, ale wolę kiedy wraca brat, bo jego obecność sprawia, że te kotłujące się myśli skrywają się gdzieś głeboko, jakby bały się, że je ktoś odczyta.

Chcę się móc komuś zwierzać, aby mi radzono, ale boję się aby przez to nie odwróciło się tych kilku przyjaciół.

70 procent moich znajomych to chłopaki, a nie natrafiłam jeszcza na tego odpowiedniego, były tylko pomyłki, za które płaciłam łzami i cierpieniem.

Taak jestem dziwna,
jestem PARADOKSALNYM ZAPRZECZENIEM WŁASNEGO JA.

Robię tak, myślę inaczej... zachowuję się niezgodnie z poukładanymi zasadami, wciąż zaskakuję samą siebie...

Może mam w sobie dwie osoby, które walczą o dominującą pozycję w moim charakterze?

Jak ciemna jest ta strona duszy, skryta głęboko w środku, na którą nie pada żaden promień światła?

to tyle o mnie... nigdy siebie lepiej nie opisałam

Yenna

Kim jest Yenna? Zagadką. Spośród wszytskich osób które mnie znają, nie znajdą się dwie które powiedzą o mnie to samo, gdyby ich spytać.

Wobec przyjaciół - lojalna i uczciwa, można na mnie liczyć.
Wobec wrogów - mściwa i cholernie pamiętliwa, grunt by wszytsko zrobić z klasą.
W miłości - kieruję się zasadą "nie kochaj za mocno".
W interesach - przebiegła.
Pośród skłóconych - najlepsza dyplomatka.
Gdzie się biją tam kożysta Yenna.
Jeśli ktoś mnie skrzywdzi - wybaczam, ale nie zapominam. Oczywiście tylko przyjaciołom wybaczam.
"Dla Ciebie jestem ateistą, dla Boga konstruktywną opozycją."

Tym którym za szybko się wydaje, że mnie znają gram na nosie i pokazuję swe inne oblicze. Ot tak, dla zasady. No też i dlatego, że sprawia mi to przyjemność.

Ludzie lubią mi się zwierzać, bo nigdy nie zdradzam sekretów. Nie wiem dlaczego, bo sama nie ufam sobie.

Taka jest Yenna.

Aramaiti

Kim jestem?

Wobec przyjaciół - można na mnie liczyć, potrafie skutecznie trzymac jezyk z zebami nie zdradzajac tajemnic.
Wobec wrogów - mściwa i złośliwa, mnie wejść w droge to tak jakby odbezpieczyć granat.
W miłości - narazie nie potrzeba mi nikogo oprucz rodzinki i grona przyjaciol.
Jeśli ktoś mnie skrzywdzi - nie zapominam. Oczywiście tylko przyjaciołom wybaczam i jesli na to zaslugują.

Ogolnie jestem złośliwa, mówie to co mysle, dlatego czesto ludzie dziwnie reaguja, dla wielu osob jestem zagadką, bo tak naprawde nikt mnie nie zna, gdyz sama siebie zaskakuje. A dogryzanie i cynizm to moja pierwsza maska...

Taka jestem.